تأثیر به‌کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان

کارپوشه الکترونیکی مجموعه‌ای از شواهد و مستندات دیجیتالی و الکترونیکی دانشجویان است که کوشش، پیشرفت و موفقیت تحصیلی آنها را در یک دوره آموزشی یا در یک درس نشان می‌دهد. پژوهش حاضر باهدف بررسی تأثیر به‌کارگیری کارپوشه الکترونیکی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل بوده، جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه دانشجویان دانشکده روان‌شناسی و علوم تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی تشکیل داده‌اند که در نیمسال دوم سال تحصیلی 92-91 مشغول به تحصیل بودند.نمونه پژوهش هم شامل دو کلاس از مقطع کارشناسی ارشد بود که به‌صورت در دسترس انتخاب گردیده‌اند. تعداد دانشجویان هر کلاس 18 نفر، و کل تعداد نمونه 36 نفر بودند که به‌صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین ‌شده‌اند. همچنین برای اندازه‌گیری راهبردهای یادگیری خودتنظیمی آزمودنی‌ها از پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودتنظیمی پینتریچ و دی گروت (1990) استفاده‌شده است. درابتدای ترم از هردو گروه در شرایطی یکسان پیش‌آزمونی به عمل آمد و سپس گروه آزمایش به مدت یک‌ترم در معرض متغیر مستقل قرار گرفت و درنهایت در پایان‌ترم جهت بررسی تغییرات حاصله پس‌آزمون بر روی هر دو گروه اجرا گردید. برای تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده از روش تحلیل کوواریانس استفاده گردید. یافته‌ها نشان داد که راهبردهای یادگیری خودتنظیمی دانشجویان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری افزایش‌یافته است. بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که کارپوشه الکترونیکی یکی از ابزارهای یاددهی، یادگیری و سنجش است که در آن یادگیرندگان به فعالیت بیشتر ترغیب شده و درنهایت به موفقیت‌های بیشتری در یادگیری و مهارت‌های مربوط به آن نائل می‌شوند.